Genel Bilgilendirme

Tarımın uygulanmasındaki yüksek teknolojik gelişmeler ve özelleşme, dünya yiyecek yetiştirilmesinin üretimine ve güvenliğine yardım sağladı. Ne yazık ki insanlıkta sıkça olduğu gibi biz de bazen aşırıya kaçabiliyor ve istenmeyem sonuçlarla karşı karşıya kalabiliyoruz. Ekoloji/organik yetiştiricilik hareketi 1920’lerden beri bize kimsayal gübreler, böcek ilaçları ve koruyucular ortaya çıkmadan önce nasıl yiyecek yetiştirtiğimizi hatırlatır.

Kendimize daha iyi hizmet edebilmek için doğayı kontrol etme arzumuzda bir sıkıntı yok ancak geleceği düşünmek de planlarımızın bir parçası olmalıdır. Eğer ki doğaya olan nüfuz hareketimizi gözlemlemez ve kontrol altına almaz isek bizi besleyen eli yok etme tehlikesi ile karşı karşıya oluruz.

Ekolojik sebze yetiştiriciliğinin öğrenme/idrak güçlüğü olan yetişkinler tarafından ustalaşılması yeni bir kavram. Ekolojik yetiştiricilik gittikçe popülerleşirken, asıl yapılması gereken eğitimler yok denecek kadar az ve hatta öğrenme/idrak güçlüğü olan yetişkinler hedef kitle olarak düşünüldüğünde, hiç yok.

“Zamanda bu geriye gidiş realist bir şey mi?” sorusu akla gelebilir. Evet. 1900’ların ortalarında MAFF/DEFRA konvensiyonel tarımın organik tarıma dönüşümü için olan bir dizi araştıma projesinin finansörü oldu. Bunlardan bir tanesi özel olarak tarla sebzesi üretimi üzerineydi. Bunlar gösterdi ki aşılması gereken bazı teknik aksaklıklar (yabani otların kontrolü ve toprağı gübrelemek gibi) olmasına rağmen dönüşümde asıl aşılması gereken bariyer sebzelerin pazarlanmasıydı.

Hedef Kitle